تهویه
روش های فشار مثبت یا منفی
هر دو روش در انجام تهویه ی سالن ها بسیار کرآریی دارند. در روش مثبت، هوا با فشار زیاد وارد سالن شده و از طریق دریچه های تخلیه خارج می شود. در سیستم فشار منفی، هوا با کمک پنکه ها از سالن خارج شده و از طریق دریچه های ورودی به سالن وارد می شود.
در روش فشار مثبت، توزیع هوای ورودی باید در تمام قسمت های سالن یکنواخت باشد. به همین دلیل هزینه های این روش بیشتر است. در مقایسه با روش های فشار منفی، مقدار فشار پایا (استاتیک) ایجاد شده در داخل و خارج سالن در روش فشار مثبت بیشتر است. به همین دلیل ، در میزان یکسان حجم هوای وارد شده به ساختمان، هزینه ی برق مصرفی روش فشار مثبت بیشتر است. با این وجود مزیت عمده ی روش فشار مثبت در این است که در صورتی که سالن باز بوده و یا نشت هوا وجود داشته باشد، تغییری در سرعت هوا ایجاد نمی شود.
هواکش
هواکش ها معمولا سه فاز یا تک فاز هستند. بهتر است که در سالن ها از هواکش های سه فاز استفاده شود زیرا مصرف برق پایین تری نسبت به هواکش های تک فاز دارند.
محل نصب هواکش:
در مناطق گرمسیری، هر چه محل نصب هواکش بالاتر باشد بهتر است چون هوای گرم را از سالن خارج می کند. ولی باید به این نتکته توجه دشت که هوا از بالای سر جوجه ها عبور نکند و هوای سطح جوجه ها ساکن بماند.
در مناطق سرد سیری هر چه ارتفاع نصب کمتر باشد بهتر است ولی نباید ار تفاع آن ها کمتر از 70 سانتی متر باشد، در غیر این صورت باعث کوران شده و از طرف دیگر در زمان شست وشو امکان سوختن موتور آن وجود دارد.
محل نصب هواکش ها باید در قسمتی از سالن باشد که رو به وزش باد های شدید نباشد، زیرا بادهای شدید می تواند از عملکرد هواکش های تک فاز به میزان نصف و هواکش های سه فاز به میزان یک سوم بکاهد. حتما باید در پشت هواکش ها از دمپر برای مواقعی که هواکش خاموش است و برای جلوگیری از حرکت برعکس هواکش استفاده کرد.
جهت سالن
مسیر باد های غالب مهم ترین نکته در تعیین محل ساختمان با سیستم بسته می باشد. باد های تند باعث ایجاد اشکال در مسیر حرکت هوا در هنگام خروج آن از منافذ (در مسیر منافذ خوروجی) یا در مقابل مسیر فن خوروجی می شود. بنابراین توصیه می شود که محل سالن در مکانی باشد که اثر باد بر سیستم تهویه به حداقل برسد.
سیستم تهویه سالن های پرورش طیور
الف. تهویه عرضی:
در این روش هواکش ها و پنجره ها در دیوار طولی سالن نصب می شوند. نکات ضروری که باید در احداث سالن ها با تهنویه عرضی در نظر گرفت شامل:
1- طول سالن: محدودیتی ندارد.
2- عرض سالن: محدویت داشته و باید بین 9 تا12 متر باشد. عرض های کمتر از 9 متر با مشکل کوران مواجه شده و بیشتر از 12 متر تهویه نامناسب می شود.
3- ارتفاع سقف: در این سیستم معمولا از سقف های طاق ضربی و با سوله استفاده می شود.
4- برای کاهش نقاط کور هوایی در سالن، هواکش ها و پنجره ها نباید روبروی یکدیگر قرار داده شوند، زیرا باعث ایجاد تونل هوا می شود.
ب. تهویه طولی:
در این روش، دریچه های ورودی هوا در دیوار عرضی یک طرف و یا در دیوار های طولی بوده و هواکش ها در طرف دیگر سالن نصب می شوند. در این سیستم طول سالن باید حداکثر 60 متر باشد و مناسب ترین طول برای سالن 45 متر است، زیرا هوای پاک تر در اخیار پرندگان قرار می گیرد. معمولا یک سالن به طول 100 متر ساخته و در وسط آن یک اتاق کنترل تعبیه می کنند تا سالن به دو نیم تقسیم شود و هر قسمت دارای تهویه جداگانه می شود. عرض سالن در این سبک محدودیتی ندارد اما باید توجه داشت که عرض زیاد باعث افزایش هزینه ساخت می شود. مناسب ترین مقدار برای عرض سالن 12 الی 13 متر است.
ج. تهویه سقفی:
این سیستم تهویه در مناطق بسیار گرم و بسیار سرد و همچنین در سالن هایی با عرض بیش از 12متر پیشنهاد می شود.
د. تهویه جت فن:
در این روش تهویه، هوای ورودی توسط کانالهای پلاستیکی و یا فلزی در طول سالن پخش می شود. مزیت این روش این است که هوای ورودی را می توان گرم یا خنک کرد.
چگونه می توان هوای یکنواخت تری در سالن های با سیستم بسته ایجاد نمود:
1- استفاده از پنکه سقفی
2- استفاده از پنکه های سرعت دهنده
3- استفاده از دمپر در پشت هواکش
4- استفاده از چند هواکش با قدرت کمتر به جای یک هواکش بزرگ
5- استفاده از چند هواکش در انتهای دیوار طولی سالن